شعر اَرِنی و لَن تَرانی

اَرِنی و لَن تَرانی[1]

چو شنیدم این سخن را ز زبان آن سه هوشیار[2]

ز سیاه خواب غفلت بشدم به هوش و بیدار

اَرِنی بگفت چو موسی و شنید و لَن تَرانی[3]

جلوه های حق بدیدم به جهان و خلق چه بسیار

جلوه ات به بال پرواز، جلوه ات به نای آواز

جلوه ات به راه پر راز، دیدم از دو چشم بیمار

جلوه ات به زندگانی، جلوه ات به هر نشانی

جلوه ات به این معانی، دیدم آن خالق اسرار

جلوه ات به شبنم گل، جلوه ات به ناز بلبل

جلوه ات به برگ سنبل، دیدم آن جلال جبّار

جلوه ات به راز خلقت، جلوه ات به نار و جنّت[4]

جلوه ات به هر حقیقت، دیدم آن قدرت قهار

جلوه ات به عشق عاشق، جلوه ات به هر شقایق

جلوه ات به این حقایق، دیدم از روی مه یار

دیدنت به چشم سر نیست، چشم دل ببایدش شست

تو به عمق جان درآیی، تویی آن خدای ستار

همه عمر ناثوابم، جلوه ات به ما نشاندی

کوری دو چشم دل بود، ز جفا و جور گفتار

همه شب به این امیدم که به شفع و وتر و تسبیح[5]

به نوای مرغ آمین رسد آن لحظۀ دیدار

تو کجا و فهم ما چیست ز توان کردگاریت

به چه سانی درک آن کرد، عاجزم ز فهم و پندار

ابوالفضل سرلک متخلص به استوار

---

[1] - اعراف، آیه 143

[2] - هر سه شاعر سعدی، حافظ و مولانا در وصف این آیه، اشعاری را گفته اند.

[3] - ارنی به معنای خود را به من نشان بده و لن ترانی به معنای آنکه تو توان دیدن من را نداری

[4] - نار و جنت به معنای جهنم و بهشت

[5] - به معنای نماز شفع و نماز وتر و تسبیحات انتهای نماز شب

+ نوشته شده در دوشنبه شانزدهم اسفند ۱۴۰۰ ساعت 0:59 توسط ابوالفضل سرلک  |